Na het ontbijt, Benny heeft zijn ham/kaas omelet en Anja weer het Continental breakfast, pakken we de laatste spullen in, checken uit en gaan rond 11.00u op weg naar ons volgende hotel. We hebben wat stops ingepland en de 1e is waar we de afgelopen dagen niet aan toe zijn gekomen. Playa del Bajo de la Burra, oftewel popcorn beach. Na een kleine 10 minuten worden we een onverharde weg opgestuurd en dat gaan we dus niet doen. We hebben in Amerika regelmatig off-road gereden met de huurauto, maar nooit met een splinternieuwe Kia en al helemaal niet als er in de papieren staat dat het niet mag en alle schade dan voor eigen rekening is. We slaan popcorn beach dus even over, maar voor wie nieuwsgierig is hoe dat er uit ziet is er een foto onder de verhalen pagina bij de Preview.

Volgende stop is Faro de El Tóston. De Tostón-vuurtoren of El Cotillo-vuurtoren is een actieve vuurtoren op het eiland en is gelegen aan de noordwestkust van het eiland nabij het dorp El Cotillo, in de gemeente La Oliva. Normaal gesproken is de vuurtoren open voor publiek, maar nu even niet. Er staat een hek omheen en ze zijn behoorlijk aan het verbouwen/renoveren. We nemen genoegen met een foto.

Gelukkig is er wel een strandtent vlakbij, dus tijd voor koffie. Volgende stop is Montãna de Tindaya. Deze bijna 400m hoge vulkaanrest, die bestaat uit marmerachtige lava gesteente trachiet is door ijzer oxidatie rood gekleurd. De oud-Canariërs vereerden de berg als heilig en lieten er meer dan 100 ingekraste tekeningen van voeten op achter. De betekenis hiervan is nog altijd onduidelijk, sommigen vermoeden een verband met astronomie en zien er de tekenen van de zonnecultus in. De berg is in 1994 tot Nationaal Monument uitgeroepen.

Een klein stukje verderop gaan we de FV103 op.

We stoppen bij Mirador montaña de le Muda.

Vanaf de parkeerplaats loopt er een voetpad naar het uitkijkplatform.

Eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht over het grootste deel van het Noord-Westen van het eiland.

Zo'n 10 km verderop vinden we, aan de linkerkant van de weg, ons hotel voor de komende 4 nachten. En hadden we al een vermoeden dat dit in de middle-of-nowhere was, dat klopt helemaal.

Het complex ziet er uit als een Hacienda met naast de ingang een foto van mevrouw Rosario Martin zelf.

We worden welkom geheten door de host van het complex en die verteld ons dat het ontbijt buiten in de tuin geserveerd wordt. Het restaurant is echter helaas gesloten en de dichtsbijzijnde eetgelegenheid is zo'n 7km verderop.

Het zwembad met ligbedden en loungehoek ziet er prima uit.,,

...net als onze kamer met nummero 6.

Binnen is eveneens alles pico bello in orde! We hebben een echt ruime kamer met koelkast, waterkoker en filterkoffieapparaat, een zitje bij de openslaande deuren, een apart toilet en 2 badkamers. Één met 2 wastafels en de andere met een inloopdouche en bubbelbad. Op ons terras 2 stoelen met een tafeltje én 2 ligbedden. Uiteraard is er voor de voetbal een flatscreen tv en voor de verandering doet de wifi het hier als een tierelier, hahaha!

Óp advies van de host bij het hotel gaan we eten bij Unamano Restaurant.

We krijgen brood met Aioli en hummus vooraf, kiezen voor de chicken skrewers ...die echt errug lekker zijn... als hoofdgerecht en hebben we een glas met mousse, chocola, caramel, nootjes en Kitkat na. Onnodig te vermelden dat ook dit errug lekker was.

Als we terug zijn bij het hotel drinken we koffie/thee, kijken voetbal en werken de website bij. Morgen een relax/poolday! Voor straks slaap lekker en tot morgen! Liefs van ons.